Grzyby

Pospolity. Występuje od maja do września. Najczęściej porasta stare zaniedbane drzewa. W lasach poraża najczęściej dęby, wierzby, topole, rzadziej klony i olsze. W sadach występuje na gruszach, śliwach i orzechach. Spotykany często na drzewach w parkach i na przydrożnych. Porasta niekiedy w bardzo dużych skupieniach.

Do rodzaju Laetiporus sp. należą 2 gatunki. Są to:

- Laetiporus persicinus
- Laetiporus sulphureus

Występuje również pod nazwą: Sporotrichum versisporum (Lloyd) Stalpers; Cladoporus sulphureus (Bull.) Teixeira; Boletus sulphureus Bull.; Ceriomyces aurantiacus (Pat.) Sacc.; Polyporus sulphureus (Bull.) Fr.; Tyromyces sulphureus (Bull.) Donk; Grifola sulphurea (Bull.) Pilát; Laetiporus sulphureus f. aurantiacus (Pat.) Bondartsev; Laetiporus sulphureus f. imbricatus Domański; Sistotrema sulphureum (Bull.) Rebent.; Leptoporus sulphureus (Bull.) Quél.; Ptychogaster aurantiacus Pat.; Boletus sulphureus Mérat; Merisma sulphureus (Bull.) Gillet; Polyporus candicinus (Scop.) J. Schröt.; Polypilus sulphureus (Bull.) P. Karst.; Boletus coriaceus Huds.; Sulphurina sulphurea (Quél.) Pilát

Bardzo pospolity. Owocniki wyrastają od lipca do listopada. Występuje pojedynczo lub w grupach po kilka, w lasach liściastych i mieszanych. Zasięg związany jest z występowaniem brzozy (brodawkowata, omszona i gatunki introdukowane), z którą tworzy mikoryzę.

Do rodzaju Leccinum sp. zaliczane jest 16 gatunków. Są to:.

- Leccinum aerugineum
- Leccinum atrostipitatum
- Leccinum aurantiacum
- Leccinum crocipodium
- Leccinum duriusculum
- Leccinum onychinum
- Leccinum palustre
- Leccinum pseudoscabrum
- Leccinum quercinum
- Leccinum roseofractum
- Leccinum roseotinctum
- Leccinum salicicola
- Leccinum schistophilum
- Leccinum umbrinoides
- Leccinum versipelle
- Leccinum vulpinum

Występuje również pod nazwami: Leccinum scabrum (Bull.) Gray; Krombholziella melanea (Smotl.) Šutara; Boletus scaber var. melaneus Smotl.; Krombholziella avellanea (J. Blum) Courtec.; Krombholziella subcinnamomea (Pilát & Dermek) Alessio; Krombholziella murinacea (J. Blum) Alessio; Krombholziella avellanea (J. Blum) Alessio; Krombholziella avellanea (J. Blum) Bon ; Krombholziella murinacea (J. Blum) Bon; Leccinum scabrum var. melaneum (Smotl.) Dermek; Leccinum molle (Bon) Bon; Boletus melaneus (Smotl.) Hlavácek; Boletus scaber Bull; Trachypus scaber (Bull.) Romagn.; Krombholziella scabra (Bull.) Maire; Boletus avellaneus J. Blum; Boletus murinaceus J. Blum; Leccinum avellaneum (J. Blum) Bon; Leccinum melaneum (Smotl.) Pilát & Dermek; Leccinum murinaceum (J. Blum) Bon; Leccinum subcinnamomeum Pilát & Dermek; Krombholzia scabra f. melanea (Smotl.) Vassilkov; Krombholzia scabra (Bull.) P. Karst.; Leccinum olivaceosum Lannoy & Estadès; Krombholziella mollis Bon; Boletus scaber Bull.; Gyroporus scaber (Bull.) Quél.; Ceriomyces scaber (Bull.) Murrill

Pospolity. Spotykany od lata do jesieni, w pobliżu brzóz, z którymi tworzy mikoryzę.

Do rodzaju Leccinum sp. zaliczane jest 16 gatunków. Są to:.

- Leccinum aerugineum
- Leccinum atrostipitatum
- Leccinum aurantiacum
- Leccinum crocipodium
- Leccinum duriusculum
- Leccinum onychinum
- Leccinum palustre
- Leccinum pseudoscabrum
- Leccinum quercinum
- Leccinum roseofractum
- Leccinum roseotinctum
- Leccinum salicicola
- Leccinum schistophilum
- Leccinum umbrinoides
- Leccinum versipelle
- Leccinum vulpinum

Występuje również pod nazwami: Krombholziella versipellis (Fr. & Hök) Bon; Krombholziella rufescens (Secr. ex Konrad) Šutara; Leccinum rufescens (Secr. ex Konrad) Šutara; Boletus versipellis Fr. & Hök; Boletus rufescens Secr. ex Konrad; Krombholzia rufescens (Secr. ex Konrad) Singer; Trachypus rufescens (Secr. ex Konrad) Romagn.; Leccinum testaceoscabrum Secr. ex Singer; Krombholzia aurantiaca f. rufescens (Secr. ex Konrad) Vassilkov; Boletus rufescens Pilát; Leccinum versipellis (Fr. & Hök) Snell; Boletus testaceoscaber Secr.; Leccinum versipelle var. glandaceum Gray; Boletus floccopus Rostk.; Leccinum cerinum

Należy do pospolitych gatunków. Spotykany od września do listopada. Owocniki występują pojedynczo lub w grupach, w lasach iglastych i mieszanych. Lubi miejsca wilgotne i torfowiska. Rośnie na ziemi i drewnie.

Do rodzaju Hygrophoropsis należy 6 gatunków. Są to:

- Hygrophoropsis aurantiaca
- Hygrophoropsis flabelliformis
- Hygrophoropsis fuscosquamula
- Hygrophoropsis laevis
- Hygrophoropsis macrospora
- Hygrophoropsis olida

Występuje pod nazwami: Clitocybe aurantiaca (Wulfen) Fr.; Cantharellus aurantiacus (Wulfen) Fr.; Cantharellus aurantiacus Krombh.; Cantharellus ravenelii Berk. & M.A. Curtis; Cantharellus rufescens Fr.; Merulius nigripes Pers.; Agaricus aurantiacus Wulfen; Cantharellus brachypodus Chevall.; Agaricus subcantharellus Sowerby; Hygrophoropsis aurantiaca var. rufa D.A. Reid; Hygrophoropsis aurantiaca var. lactea (Fr.) Corner; Clitocybe aurantiaca var. nigripes (Pers.) Rea; Clitocybe aurantiaca var. pallida (Cooke) R. Schulz ined.; Hygrophoropsis aurantiaca var. nigripes (Pers.) K?& Romagn.; Hygrophoropsis aurantiaca var. pallida (Cooke) K?& Romagn.; Cantharellus aurantiacus var. pallidus Cooke; Cantharellus aurantiacus ß lacteus Fr.; Merulius brachypodes (Chevall.) Kuntze; Merulius rufescens (Fr.) Kuntze; Hygrophoropsis aurantiaca var. pallida (Cooke) Heykoop & Esteve-Rav.; Merulius aurantiacus (Wulfen) J.F. Gmel.; Merulius ravenelii (Berk. & M.A. Curtis) Kuntze; Clitocybe aurantiaca var. lactea (Fr.) Rea.

Pospolity w całej Polsce. Porasta od końca sierpnia do października. Spotykany w świetlistych lasach i poza nimi, w parkach i zaroślach. Bardzo często pod brzozami tworząc z nią mikoryzę. Pojedynczo i gromadnie, zwykle w dużych ilościach.

Do rodzaju Lactarius należy 98 gatunków. Są to:

- Lactarius acerrimus
- Lactarius acris
- Lactarius acutus
- Lactarius adhaerens
- Lactarius albocarneus
- Lactarius amarus
- Lactarius annulatoangustifolius
- Lactarius aquizonatus
- Lactarius aspideus
- Lactarius atlanticus
- Lactarius atroviridis
- Lactarius aurantiacus
- Lactarius aurantiifolius
- Lactarius aureifolius
- Lactarius auriolla
- Lactarius azonites
- Lactarius badiosanguineus
- Lactarius baliophaeus
- Lactarius barbatus
- Lactarius bertillonii
- Lactarius blennius
- Lactarius borzianus
- Lactarius camphoratus
- Lactarius chromospermus
- Lactarius chrysorrheus
- Lactarius circellatus
- Lactarius citriolens
- Lactarius clarkeae
- Lactarius controversus
- Lactarius cyathuliformis
- Lactarius deliciosus
- Lactarius deterrimus
- Lactarius evosmus
- Lactarius flavidus
- Lactarius fluens
- Lactarius fuliginosus
- Lactarius fulvissimus
- Lactarius glaucescens
- Lactarius glyciosmus
- Lactarius helvus
- Lactarius hepaticus
- Lactarius hyphoinflatus
- Lactarius hysginoides
- Lactarius hysginus
- Lactarius lacunarum
- Lactarius lanceolatus
- Lactarius lilacinus
- Lactarius luridus
- Lactarius mairei
- Lactarius mammosus
- Lactarius maruiaensis
- Lactarius musteus
- Lactarius nothofagi
- Lactarius novae-zelandiae
- Lactarius obscuratus
- Lactarius omphaliiformis
- Lactarius pallidus
- Lactarius pergamenus
- Lactarius piperatus
- Lactarius porninsis
- Lactarius pterosporus
- Lactarius pubescens
- Lactarius pyrogalus
- Lactarius quieticolor
- Lactarius quietus
- Lactarius repraesentaneus
- Lactarius resimus
- Lactarius romagnesii
- Lactarius rostratus
- Lactarius rubrocinctus
- Lactarius rufus
- Lactarius ruginosus
- Lactarius salicis-reticulatae
- Lactarius salmonicolor
- Lactarius sanguifluus
- Lactarius scoticus
- Lactarius scrobiculatus
- Lactarius semisanguifluus
- Lactarius sepiaceus
- Lactarius serifluus
- Lactarius sphagneti
- Lactarius spinosulus
- Lactarius stephensii
- Lactarius subdulcis
- Lactarius subumbonatus
- Lactarius tabidus
- Lactarius tawae
- Lactarius tithymalinus
- Lactarius torminosus
- Lactarius trivialis
- Lactarius turpis
- Lactarius umerensis
- Lactarius uvidus
- Lactarius vellereus
- Lactarius vietus
- Lactarius violascens
- Lactarius volemus
- Lactarius zonarius

Występuje również pod nazwami: Lactifluus torminosus (Schaeff.) Kuntze; Agaricus torminosus Schaeff.; Agaricus lactifluus [var.] torminosus (Schaeff.) Pers.; Lactarius torminosus var. sublateritius Kühner & Romagn.

Coraz częstsza z tendencją do rozprzestrzeniania się. Najczęściej występuje na północy Polski. Spotykana od sierpnia do października. Lubi gleby żyzne, wilgotne i dobrze nawożone. Lubi rzadkie lasy, ale szczególnie pastwiska, łąkach i ogrody.

Do rodzaju Langermannia sp. należy tylko Langermannia gigantea

Występuje też pod nazwą: Bovista gigantea (Batsch) Gray; Calvatia gigantea (Batsch) Lloyd; Lasiosphaera gigantea (Batsch) F. Šmarda; Lycoperdon giganteum Batach