Dodano: 15 kwietnia 2013
Obszar jest położony w zachodniej części Równiny Warmińskiej, na wschód od granic administracyjnych miasta Pasłęk.
Główną część obszaru stanowi pradolina rzeki Wąskiej, której dno zalegają mady, a tylko miejscami występują gleby bagienno-torfowe. Na silnie zerodowanych zboczach doliny rzeki Wąskiej i stromych zboczach bocznych wąwozów strumieni dopływowych wytworzyły się gleby brunatne, często oddolnie oglejone. Poza doliną, na pagórkowatych wierzchowinach moreny dennej występują piaszczysto-gliniste gleby brunatne.
Typy siedlisk z Zał. I Dyrektywy Siedliskowej występujące na tum terenie:
Gatunki zwierząt wymienione w Zał. II Dyrektywy Siedliskowej występujące na tym obszarze:
Największą wartością chronionego obszaru jest pełny, pierwotny i naturalny ciąg zbiorowisk doliny rzeki wąskiej od jej dna aż do falistej wierzchowiny moreny dennej. Ważnym uzupełnieniem są specyficzne zbiorowiska muraw kserotermicznych, które rozwijają się na niewielkiej powierzchni odlesionych zboczy o wystawie południowej. Występuje tutaj liczna grupa gatunków charakterystycznych dla klasy Festuco-Brometea. Zbiorowiska te nawiązują najbardziej do kwietnych muraw kserotermicznych. Występują liczne płaty z dominacją kłosownicy pierzastej, przy równoczesnym braku gatunków charakterystycznych dla niższych jednostek fitosocjologicznych. Na całym obszarze stwierdzono około 30 gatunków roślin, które są objęte ochroną ścisłą lub częściową.
Główną część obszaru stanowi pradolina rzeki Wąskiej, której dno zalegają mady, a tylko miejscami występują gleby bagienno-torfowe. Na silnie zerodowanych zboczach doliny rzeki Wąskiej i stromych zboczach bocznych wąwozów strumieni dopływowych wytworzyły się gleby brunatne, często oddolnie oglejone. Poza doliną, na pagórkowatych wierzchowinach moreny dennej występują piaszczysto-gliniste gleby brunatne.
Typy siedlisk z Zał. I Dyrektywy Siedliskowej występujące na tum terenie:
- Łęg wierzbowy (Salicetum albae) – kod *91E0-1
- Łęg jesionowo-olszowy (Fraxino-Alnetum) – kod *91E0-3
- Grąd zboczowy (zbiorowisko Acer platanoides-Tilia cordata) – kod 9170-3
- Grąd subatlantycki (Stellario-Carpinetum) – kod 9160-1
- Murawy kserotermiczne z klasy Festuco-Brometea – kod 6210.
- Starorzecza i drobne zbiorniki wodne – kod 3150-2
Gatunki zwierząt wymienione w Zał. II Dyrektywy Siedliskowej występujące na tym obszarze:
- 1188 Kumak nizinny (Bombina bombina)
- 1163 Głowacz białopłetwy (Cottus gobio)
- 1060 Czerwończyk nieparek (Lycaena dispar)
Największą wartością chronionego obszaru jest pełny, pierwotny i naturalny ciąg zbiorowisk doliny rzeki wąskiej od jej dna aż do falistej wierzchowiny moreny dennej. Ważnym uzupełnieniem są specyficzne zbiorowiska muraw kserotermicznych, które rozwijają się na niewielkiej powierzchni odlesionych zboczy o wystawie południowej. Występuje tutaj liczna grupa gatunków charakterystycznych dla klasy Festuco-Brometea. Zbiorowiska te nawiązują najbardziej do kwietnych muraw kserotermicznych. Występują liczne płaty z dominacją kłosownicy pierzastej, przy równoczesnym braku gatunków charakterystycznych dla niższych jednostek fitosocjologicznych. Na całym obszarze stwierdzono około 30 gatunków roślin, które są objęte ochroną ścisłą lub częściową.
Murawy koło Pasłęka (PLH280031), Dodano: 13 sierpnia 2010
Obszar o powierzchni 77,22 ha, utworzono w celu ochrony czterech kemowych pagórów z murawami napiaskowymi. Najbliższe otoczenie wzniesień to pola uprawne i pastwiska. Obszar położony jest na Pojezierzu Łaśmiadzkim, w środkowej części Pojezierza Ełckiego, w Stradunach. Rzeźba terenu jest bardzo urozmaicona i prezentuje krajobraz młodoglacjalny. Jest tu dużo pagórów i dolinek zarówno suchych jak i podmokłych. W okolicy są duże jeziora i przeważają tereny użytkowane rolniczo. Powierzchni zalesionych jest niewiele. Pagóry kemowe osiągają wysokość kilkunastu metrów. Utworzone zostały w wyniku działalności wód lodowcowych, ze żwirów i piasków gliniastych, które osadzane były warstwowo. Dominują tu gleby brunatne.
Najważniejszym siedliskiem na tym obszarze, wymienionym w Załączniku I są ciepłolubne, śródlądowe murawy napiaskowe (Koelerion glauca).
Najważniejszym siedliskiem na tym obszarze, wymienionym w Załączniku I są ciepłolubne, śródlądowe murawy napiaskowe (Koelerion glauca).
Murawy na Pojezierzu Ełckim (PLH280041), Dodano: 4 grudnia 2005
W gminie Kiwity, w pobliżu wsi Żegoty, istnieje o powierzchni 33,6 ha rezerwat tzw., „Mokradła Żegockie”. Rezerwat ten powstał w 1991 r., w celu zachowania lęgowisk i żerowisk wielu gatunków ptaków wodno-błotnych, zajmujących zabagnione łąki i nieużytki [DĄBROWSKI 2004].
Mokradła Żegockie, Dodano: 0 0000
Rezerwat leśno-torfowiskowy, pow. 146,72 ha; obejmuje kompleks torfowisk, z czego największy obszar zajmuje rozległe torfowisko wysokie porośnięte starymi skarłowaciałymi sosnami, a także otaczający je bór bagienny z charakterystycznymi roślinami runa: bagnem zwyczajnym, borówką czarną, borówką bagienną. Na obrzeżach rezerwatu występują torfowiska niskie, związane z płynącą granicami Czarną Strugą oraz fragmenty torfowisk przejściowych.
Mechacz Wielki, Dodano: 0 0000
Rezerwat torfowiskowy o pow. 182,39 ha w GLPK. Przedmiotem ochrony będzie roślinność torfowiskowa z licznymi gatunkami chronionymi. Obejmuje największy w woj. toruńskim kompleks torfowiska przejściowego (27 ha) z zanikającym jeziorkiem. Całość kompleksu otoczona jest lasami, wśród których dominują bory sosnowe, rzadziej mieszane. W miejscach wilgotnych występują różne postacie łęgu jesionowo-olszowego. Licznie występują rzadkie i chronione gatunki roślin, w tym m.in. gatunki reliktowe (turzyca strunowa, fiołek torfowy), widłak goździsty, spłaszczony i jałowcowaty, bagno zwyczajne, rosiczka okrągłolistna, narecznica grzebieniasta, pływacz drobny, starzec błotny.
Mszar Płociczno, Dodano: 0 0000
Rezerwat faunistyczny o powierzchni 147 ha, na terenie gminu Jedwabno. W swoich granicach zawiera niewielki odcinek Omulwi.
Na północy graniczy z Rezerwatem Dolina Omulewu. Na zachodzie znajduje się jez. Omulew.
Są to tereny podmokłe i bagniste - trzcinowiska, zarośla turzyc, wierzb i brzóz. Odbywają tu lęgi tysiące ptaków wodnych i wodno - błotnych. W czasie wędrówek, jesienią przystaje tu półtora tysiąca ptaków.
Spotkać można bobry, wilki, wydry i inne ciekawe ssaki.
Są to tereny podmokłe i bagniste - trzcinowiska, zarośla turzyc, wierzb i brzóz. Odbywają tu lęgi tysiące ptaków wodnych i wodno - błotnych. W czasie wędrówek, jesienią przystaje tu półtora tysiąca ptaków.
Spotkać można bobry, wilki, wydry i inne ciekawe ssaki.
Małga, 