Zwierzęta

Futro na grzbiecie żółtobrązowe lub brązowe, na brzuchu białawe. Błony lotne brązowawe, ucho bardzo duże, długości przedramienia, szerokie. Uszy stykają się (nie zrastają!) u nasady. W czasie spoczynku najczęściej są ukryte pod skrzydłami, a widoczne pozostają jedynie koziołki.

samca gągoła cechuje duża, nieco trójkątna w kształcie głowa o barwie czarnej z metalicznym, zielonym połyskiem. Najbardziej charakterystycznym miejscem u tej kaczki jest biała plama na policzkach. Wierzch ciała ciemny, a boki i spód białe. Kiedy śmiga w powietrzu na wierzchu skrzydeł widać białe lusterka. Z kolei w szacie spoczynkowej (VII-X) samce mają głowę koloru czekoladowego bez jasnej plamy. Tułów wówczas jest szarobrązowy, poprzecznie prążkowany na brzuchu. Samiczka w ogólnym kolorycie jest podobna właśnie do samca w szacie spoczynkowej, dodatkowo posiada też białą obrożę na szyi, na końcu dzioba tuż przed tzw. paznokciem zaznacza się żółta przepaska. W locie uwidaczniają się dwa mniejsze lusterka jedno nad drugim.
Młode przypominają wyglądem samiczkę, ale nie mają białej obroży.

Gil jest ptakiem dobrze zauważalnym dzięki swoim jaskrawym kolorom. Zwłaszcza zimą często zauważamy gile, wyróżniające się na śniegu.
Jest to ptak o korpulentnej sylwetce, krępy a zarazem dość duży w porównaniu z sikorami, czy wróblami. Samiec ma jaskrawoczerwoną pierś i brzuch, niektórzy nazywają ten kolor karminowym. Samica ma brzuch i pierś wybarwione cynamonowo, wpadające w szare. Głowa u obu płci jest czarna, poza policzkiem i karkiem. Policzek jest w kolorze piersi. Czarna plama na głowie przechodzi aż pod dziób, przez co gil wygląda jakby miał maseczkę wokół dzioba. Szyja gila jest krótka, szeroka, ogon długi na połowę ciała – czarny, lekko wcięty. Skrzydło czarne z wyraźną biała pręgą. Grzbiet jest szaroniebieski u samca, u samicy cynamonowoszary, nieodróżniający się raczej od piersi i brzucha. Wyraźny jest także biały kolor na kuprze widoczny zwłaszcza wyraźnie na nadogoniu, od góry. Dziób gila jest krótki, szeroki i bardzo mocny - zakończony ostro. Kolor dzioba czarny.
Upierzenia jest gęste i puchate, przez co ptak wydaje się jeszcze większy. W całej Europie występują podgatunki różniące się nieco ubarwieniem.

Ptak z daleka podobny do łyski, jednak jego sylwetka jest smuklejsza, kokoszka wydaje się „chudsza” od łyski. Jest to ptak upierzony szaroczarno, tylko podogonowe pióra ma kontrastowo białe. Po bokach ciała u kokoszki widać białe pręgowanie. Nad dziobem jaskrawo czerwona blaszka widoczna z daleka. Dziób również czerwony, zakończony żółto. Nogi koloru zielonkawego są długie i posiadają bardzo długie i wąskie palce. Młode ubarwione są szaro, brak jakichkolwiek kontrastowych kolorów. Dziób szary. Tylko podogonie i szyja częściowo białawe. Najbardziej widoczne są pisklęta, które na głowie-podobnie jak pisklęta łyski-mają czerwone ubarwienie skóry i niebieskawy nastroszony puszek