Zwierzęta

Skrzydła występują tylko u samców, samice posiadają skrzydła skrócone. Tło skrzydła przedniego żółte do pomarańczowożółtego, natomiast tylnego słomkowożółte. Na przednim skrzydle można wyróżnić przyprószone brunatnymi łuseczkami przepaski. Na obu skrzydłach występuje mało wyraźna plamka środkowa.
Dymorfizm płciowy bardzo duży: samice nie posiadają w pełni wykształconych skrzydeł.
Gąsienica może przybierać barwę od zielonej do brunatnej, po bokach jej ciała biegnie ciemniejszy pas.

Skrzydła Tło skrzydła przedniego żółte do pomarańczowożółtego u samców oraz słomkowe u samic. Na tym podstawowym ubarwieniu znajdują się równomiernie rozrzucone ciemne, brunatne, delikatne plamki. Spotykane są formy ubarwienie silnie melanistyczne, gdzie ciemny rysunek z plamek rozlewa się prawie po całym skrzydle.
Dymorfizm płciowy przejawia się w budowie czułek, które u samców są pierzaste a u samic nitkowate oraz w mniejszym natężeniu barw skrzydeł u samicy.
Gąsienica szarobrunatna.

Skrzydła Tło skrzydeł samca szarobrunatne z ciemniejszym rysunkiem w postaci przepasek i przyprószeń. Przednie skrzydło przy brzegu bocznym jest delikatnie rozjaśnione. Skrzydła są delikatnie prześwitujące. Samice bezskrzydłe.
Dymorfizm płciowy bardzo wyraźny: samice są bezskrzydłe i mają nitkowate czułki, a samce maja czułka pierzaste.
Gąsienica szarobrunatna z pomarańczowymi lub czerwonawymi plamkami i brodawkami.

Ciało foki jest wrzecionowate i ma kształt opływowy, umożliwiający szybkie dobre pływanie i dużą zwrotność pod wodą.
Głowa jest wydłużona. Na jej przedzie znajdują się duże nozdrza, a po bokach długie włosy czuciowe. Małżowiny usznej brak. Podczas nurkowania zarówno nozdrza jak i otwór słuchowy są zamykane fałdami skórnymi, co zapobiega napływowi wody.
Kończyny bardzo krótkie i przekształcone w płetwy. Ogon bardzo krótki, zredukowany. U foki szarej kończyny tylne są ułożone równolegle do osi ciała i wyciągnięte ku tyłowi co ułatwia pływanie, ale nie sprzyja poruszaniu się po lądzie, gdzie foka jest dość niezgrabna.
Całe ciało pokrywa gęsta i krótka sierść.
Wzór zębowy: 3141/2141.

Kret ma pokrój ciała dość krępy i walcowaty. Patrząc od zewnątrz trudno jest wyróżnić szyję. Jest to spowodowane specyficznym wykształceniem szkieletu: odcinek szyjny kręgosłupa leży w dość silnie rozwiniętej obręczy pasa barkowego, a nie jak u innych ssaków pomiędzy pasem barkowym a głową.
Na głowie można wyróżnić wydłużony ryjek. Kret nie posiada małżowin usznych a oczy ma bardzo małe.
Kończyny przednie bardzo masywne z silne rozwiniętym kośćcem. Stopy tej pary nóg są bardzo mocno poszerzone i porośnięte po bokach specjalnym typem sierści co zwiększa powierzchnię grzebną. Palce stóp są zakończone bardzo silnymi i długimi pazurami. Tak wykształcona stopa jest przystosowaniem do kopania w ziemi korytarzy i wyrzucania ziemi na boki ciała oraz wypychaniem jej z korytarzy.
Kończyny tylne są normalnie wykształcone.
Ogon dość krótki.
Ciało pokryte jest miękkim, aksamitnym, krótkim i bardzo gęstym futrem. Na ryjku i ogonie znajdują się dłuższe włosy czuciowe. Na brzusznej stronie ciała znajdują się 4 pary sutek.
Wzór zębowy: 3143/3143.

Ptak dla wielu będący czymś pośrednim pomiędzy kaczka a gęsią. Wszystkie zresztą należą do tej samej rodziny. Jego sylwetka jest wydłużona, szyja smukła a dziób cienki i długi. Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samiec w okresie godowym (zima i wiosna) ma głowę i górną cześć ciała ciemno-zieloną, czerwony dziób, dalszą część szyi białą, tak samo ubarwione są boki i spód ciała. Skrzydła i grzbiet (najczęściej obserwujemy ptaka w spoczynku, gdy skrzydła ma złożone) to mozaika szarości, bieli i czerni. U samicy głowa i górna część szyi jest rudo-brązowa, dziób czerwonawy, brzuch biały, natomiast boki ciała, grzbiet i skrzydła szare. U obu płci występuje niewielki czub na tyle głowy, utworzony z podnoszonych piórek. Zwłaszcza w chwili podniecenia lub zagrożenia ptaki stroszą piórka. Ogon traczy jest właściwie niewidoczny, w czasie pływania schowany pod wodą, natomiast nogi są koloru czerwonego, palce sczepione błona pławną. Lusterko u nurogęsi jest całkowicie białe z mało wyraźnym czarnym paseczkiem pośrodku. Dziób cienki, długi, na końcu haczykowato zakończony.
Szata spoczynkowa samca upodabnia się do szaty samicy.