Obszary chronione

Jest to największy park polski o powierzchni 59223 ha. Rozpoczął działalność 1 - go stycznia 1994 roku. Przewidziany jest do uznania za Światowy Rezerwat Biosfery i Światowy Obiekt Dziedzictwa Ludzkości.
Park zajmuje region Kotliny Biebrzańskiej w ramach Niziny Północno - Podlaskiej, na terenach polodowcowych. Pod względem klasyfikacji przyrodniczo - leśnej leży na terenie Wysoczyzny Kolneńskiej, Bielsko - Białostockiej i Puszczy Augustowskiej. Cechuje go urozmaicona rzeźba terenu morenowego. Połowę obszaru zajmują tereny torfowo - bagienne, pozostałe to zespoły leśne oraz łąki i pastwiska.
Szata roślinna jest typowa dla obszarów torfowo - bagiennych. Występuje roślinność typu borealnego (północnego) jak: brzoza niska, wierzba lapońska, kalnica torfowa, wełnianeczka alpejska oraz wiele turzyc i roślin torfowiskowych (trzciny, pałki, oczerety, szuwary, mchy torfowe).
W parku Biebrzańskim świat zwierząt reprezentują:
- bobry
- dziki
- jelenie
- łosie
- sarny
- wilki
- wydry

Bardzo bogaty jest świat ptaków (260 gatunków). Stwierdzono występowanie - tak rzadkich i chronionych ptaków jak:
- bielik
- błotniak stawowy
- bocian czarny
- kobuz
- krogulec
- myszołów
- orzeł przedni
- puchacz
- pustułka
- sokół wędrowny
- żuraw

Okolice Biebrzy mają bogatą przeszłość historyczną, sięgającą XI wieku - czasu podboju plemienia Jadźwingow przez Krzyżaków oraz licznych wojen i powstań polskich. Trudno dostępne tereny bagien i torfowisk odgrywały bowiem ważną rolę obronną.

"Jezioro Gaik" i "Jezioro Korek" - użytki ekologiczne ustanowione na mocy Rozporządzenia Nr 54 Wojewody Olsztyńskiego z dnia 16 czerwca 1998 r. (Dz. Urzęd. Woj. Ofszt. Nr 13, póz. 187). Ochronie podlegają małe śródleśne jeziora położone na terenie Nadleśnictwa Wipsowo o powierzchni odpowiednio 4,23 ha i 10,96 ha.

"Jezioro Sorkwickie" - zespół przyrodniczo - krajobrazowy ustanowiony na mocy Rozporządzenia Nr 8 Wojewody Warmińsko - Mazurskiego z dnia 11 stycznia 2000 r. (Dz. Urzęd. Woj. Warmińsko - Mazurskiego Nr 2, poz. 17). Obiekt położony jest również na terenie gminy Sorkwity, Mrągowo i Piecki i zajmuje łącznie powierzchnię 4 460 ha. W jego granicach położone są malownicze jeziora rynnowe: Pierwój, na którym znajduje się niewielka lęgowa kolonia kormorana oraz jeziora Lampackie, Lampasz, Dłużec i Piłakno (poza granicami gminy Biskupiec) z osadą historyczną z epoki brązu przy południowo - zachodnim brzegu.

"Czaplak" - ochroną objęte są wyspa Czaplak i tereny przyległe na brzegu Jezioraka, o łącznej powierzchni 95,15 ha. Celem ochrony jest zachowanie unikalnych na terenie Parku Krajobrazowego Pojezierza Iławskiego zbiorowisk roślinnych typu borealnego, które stanowią zarośla wierzby rokity oraz las łęgowy z olszą szarą. Niskie zarośla wierzby rokity stanowią bardzo rzadkie zbiorowisko na terenie Parku i występują tylko marginalnie we wschodniej części rezerwatu "Jezioro Gaudy", najpełniej zaś jest wykształcone na torfowisku przejściowym w rejonie Czaplaka. Drugie cenne zbiorowisko, łęg borealny (Alnetum boreale), jest jedynym stanowiskiem na terenie Parku. Drzewostan tego zespołu budują głównie olsza szara i olsza czarna z domieszką wierzby uszatej i wierzby szarej. W runie, o bogatym składzie gatunkowym, na uwagę zasługują: malina właściwa, niecierpek pospolity, świerząbek korzenny, czyściec leśny, jasnota plamista, bniec czerwony, kuklik pospolity, gwiazdnica gajowa oraz szereg gatunków rdestu, przytulii i innych. Na samej wyspie Czaplak występuje rzadko reprezentowane na terenie Parku zbiorowisko boru chrobotkowego. W rejonie półwyspu i wyspy Czaplak stwierdzono występowanie wielu rzadkich i zagrożonych gatunków zwierząt m.in.: żurawia, bączka, strumieniówki, podróżniczka, wodnika czy kropiatki.